Marc Chagall - mistrz scenografii
Teatr i opera to również przedstawienia baletowe. Dzisiaj i przez najbliższy czas przybliżymy Wam człowieka wybitnego. Marc Chagall był barwną postacią, dlatego chcielibyśmy przedstawić Wam jego twórczość. Nie skupimy się jednak na malarskiej karierze artysty, ale teatralno – operowej. Nie chcemy przybliżać Wam biografii artysty, ponieważ tą przeczytacie w Wikipedii. Skupimy się na jego twórczości po ucieczce z okupowanej Francji do USA. W tym czasie Chagall rozwijał swoje talenty, nie tylko malarskie, tworzył liczne dekoracje i kostiumy do oper i baletów. I właśnie o tym porozmawiamy.
Aleko - Balet (Meksyk, 1942)
W 1942 roku Chagall poproszony przez Teatr Baletu o zaprojektowanie scenografii oraz kostiumów do baletu pt. “Aleko”. Początkowo sztuka miała zostać wystawiona na deskach teatru w Nowym Jorku, ale koszt montażu spektaklu okazał się zbyt wygórowany, więc premierę sztuki przeniesiono do Meksyku, gdzie wykwalifikowana kadra robocza była znacznie tańsza.
Chagall udał się więc w podróż ze swoją żoną Bellą oraz zespołem Teatru Baletowego do Mexico City, aby dokończyć pracę nad przedstawieniem, oraz rozpocząć próby w Palacio de Bellas Artes. Artysta zachwycił się miastem Meksyk. Mitologia Meksyku oraz Rosji, z której pochodził, zdawały się łączyć dla niego w tym czasie, a on czerpał z najcenniejszych wspomnień, wypełniając je nowym życiem. Zainspirowany Chagall, stworzył wspaniałe, cztery kulisy dla sztuki “Aleko” w Meksyku. Były to monumentalne kompozycje, które nadawały ton każdej z czterech scen baletu.
Historia sztuki “Aleka” ma w sobie prostotę melodramatu lub antycznej tragedii. Aleko, młody rosyjski arystokrata, zmęczony swoim frywolnym życiem, dołączył do grupy Cyganów. Następnie zakochuje się w Zemphirze, córce wodza plemienia, ale zaskakuje ją w ramionach innego mężczyzny. Oszalały z zazdrości, zabija cygankę i jej kochanka. Zdewastowany śmiercią córki, wódz plemienia wyrzuca Aleko z gminy na zawsze.
Historia oparta jest na jednym z najsłynniejszych wierszy Puszkina i głęboko poruszyła Chagalla, gdyż wywołała jego bolesne wspomnienia oraz tęsknotę za domem – wygnanie, koczownicze życie i własną utraconą Rosję.
KONIEC CZĘŚCI PIERWSZEJ…
